استاد حسین منوچهری فرزند قلی‌خان اکبرنیا در سال 1317 شمسی در شهر سمنان متولد گردید، پدر وی که در جوانی از تبریز به سمنان مهاجرت کرده بود، مسئولیت فنی و تعمیرات کارخانه ریسندگی و بافندگی سمنان را عهده‌دار شد و با خانم شمس‌الملوک طباطبایی ازدواج کرد و سمنان را برای سکونت انتخاب کرد و در سِمَت مسئول فنی و تعمیرات کارخانه نساجی سمنان باقی ماند.

استاد حسین منوچهری کلاس یازدهم را در سمنان گذراند و برای اخذ دیپلم و تحصیلات تکمیلی به تهران عزیمت کرد. وی پس  از دیپلم در سال 1330 عازم کشور آلمان گردید و 6 سال طول کشید تا با کسب لیسانس زمین شناسی به ایران باز گردد. بعد از مراجعت به وطن، ابتدا به استخدام بانک ملی در آمد و سپس در شرکت ذوب آهن جذب شد.

از سمت راست: حسین منوچهری (سمنانی)، ذبیح‌الله وزیری (سمنانی)

استاد منوچهری پس از مدت کوتاهی اشتغال در سال 1358 بازنسشته گردید و از این‌ رو ابعاد دیگری از زندگی ایشان پدیدار شد.

ایشان از اوایل جوانی به سرودن شعر علاقه فراوانی داشت و اشعار شعرای بزرگ را بررسی و تحلیل می‌کرد و از دوران کودکی عشق وافری به موسیقی داشته و بارها تحصیل موسیقی را از والدین خود درخواست می‌کرد.

حسین منوچهری پس از بازنشستگیِ زودهنگام، به تحقیق و بررسی دیوان خواجه شیراز پرداخته و همزمان در اشعار بزرگان دیگر از جمله مولانا، فردوسی، سعدی و … پرسه می زد. از این رو همه آثار گذشتگان و اندیشمندان بنام از جمله: علامه محمد قزوینی، دکتر قاسم غنی، دکتر حسینعلی هروی، دکترمسعود فرزاد، دکتر هادی حائری، دکتر حسین الهی قمشه‌ای، دکتر خانلری استاد ادیب برومند و … را مورد مطالعه و بررسی قرار داد.

حاصل این شیفتگی و علاقه زیاد به ادبیات و بالاخص حضرت حافظ چنان شد که چهار کتاب ” عرفان حافظ و ضیافت خیام با حافظ – انتشار 1378 ” وسپس ” دیوان حافظ – انتشار 1386 ” ، ” گام به گام با حافظ – انتشار 1390″  به چاپ رساند.

شیوه تفسیر ایشان در تحلیل غزل‌ها این‌گونه است که از تفاسیر مهم دیگر صاحب نظران در کنار تفسیر خود با ذکر نام مفسر استفاده کرده و اذعان داشته اند: هرکه، هرنوع تفسیر را دوست دارد استفاده کند.

منوچهری سه کتاب اشعار با عنوانِ ” بغض شکسته – انتشار سال 1358 ” ، ترنم ترانه‌های یک – انتشار 1388 ” و ترنم ترانه‌های دو – انتشار 1397 ” را در کارنامۀ فرهنگی خود دارد .

ایشان علاقه بسیار زیادی به شاهنامه و شاعر این اثر سترگ ادبی ” حکیم ابوالقاسم فردوسی ” داشته و نتیجۀ آن انتشار کتاب دو جلدی ” حکیم طوس – انتشار 1394 ” است که برگردان داستان‌های شاهنامه به نثر بوده و درهمان سال در سمنان رونمایی شد .

پس از سالیان دراز به گفتۀ ایشان: سیزده اثر را منتشر کردند.

استاد حسین منوچهری با اینکه رشته تخصصی دانشگاهی ایشان هیچ ارتباطی به ادبیات نداشت، تمام اوزان شعر فارسی را می شناختند و با همه سبک های شعری آشنایی داشته و در همه قالب‌ها، شعرهایی سروده بودند. حتی کمتر شاعری در قالب سه گانی (سه گانه)  شعری سروده است ولی ایشان در همین قالب نیز شعری داشتند.

ایشان در زمان سکونت در تهران به طور منظم در جلسات انجمن سمنانی‌های مقیم تهران ” شرکت می‌کردند و از تاثیرگذاران این انجمن فرهنگی و اجتماعی بودند.

در سن 48 سالگی به موسیقی روی آورده و پا در اولین کلاس آموزش ساز ویلون گذاشته و زیر نظر استاد کامیان به تحصیل موسیقی مشغول می‌شوند .

بعد از مدت کوتاهی ممارست، تمرین و پشتکار به جایی می‌رسند که در سن 50 سالگی شاگرد استاد “همایون خرم” موسیقیدان مطرح و بزرگ ایرانی می‌شوند. همسن و همفکر بودن با این استاد مسلّم تاریخ موسیقی ایران باعث رفاقت و دوستی با ایشان شده و در تمام مهمانی‌ها و مراسمی که استاد خرم شرکت داشتند، ایشان راهمراهی می‌کردند .

 در تمام مدت تحصیل موسیقی، نگاه استاد حسین منوچهری، فراتر از یک هنرجوی ساده بوده و ایشان به تمامی دستگاه ها وگوشه‌های ردیف نوازی ایران و حتی قطعات موسیقی کلاسیک جهان و ایران بالاخص قطعات ساخته شده توسط زنده یاد ” استاد همایون خان خرم” آشنایی کامل داشته و بعد از همنشینی با ایشان به آهنگسازی و نت نویسی مبادرت ورزیده‌اند.

شعر و آهنگ زیبای “سمنان من” که با تنظیم و پیانوی آقای آرش ادب ساخته شد، آخرین فعالیت ایشان در عرصۀ موسیقی است.

در سال 1394، به پیشنهاد ایشان دورهمی دوستانه درخانۀ تاریخی طاهری برگزار گردید و سپس به پیشنهاد اعضا و مدیریت انجمن دوستداران میراث فرهنگی و طبیعی سمنان، برنامه های فرهنگی، ادبی و هنری شب های حافظ سمنان در اردیبهشت همان سال در خانه تاریخی طاهری شروع به کارکرد که استاد منوچهری اولین مشوّق برگزاری این برنامه ادبی‌محور بود و میتوان ابراز داشت:

 با این شکل و شمائل اولین و تنها برنامه شب شعر استان سمنان بود که طیِ پنج سال اخیر انجام گرفت، متاسفانه بعد از چهل و ششمین برنامه و با تعطیلی سالن‌ها در ابتدای اسفند 1398 به دلیل فراگیر شدن بیماری کرونا، اجرای این برنامۀ پربار فرهنگی متوقف گردید.

استاد حسین منوچهری، مهندس زمین شناسی، شاعر، نویسنده، موسیقیدان و فعال اجتماعی پس ازعمری مطالعه و تحقیق در ابعاد مختلف ادبی_هنری، درمیانۀ روز دوم مهرماه 1399 شمسی در زادگاه خود، سمنان، بدرود حیات گفت.

روحش شاد و یادش گرامی باد.

” تا راز تو را در پس میخانه شنیدیم

زنّار رها کرده و پیمانه خریدیم

تا لاله‌وَش اندر چمن عشق چمیدیم

از مدرسه عقل چو دیوانه رَمیدیم ”