متن زیر در بیست و دومین دوره تکریم مقام کتابداران و ترویج فرهنگ کتابخوانی، روز یکشنبه 1393/08/25 در تالار کتابخانه مرکزی استان سمنان خواندم. در این مراسم از من به عنوان برترین مؤلف استان سمنان تقدیر شد. ضمناً دو لوح تقدیر به همراه چند جلد کتاب ارزشمند از طرف مدیر کل کتابخانه‌های استان سمنان آقای علیرضا شاه‌حسینی و مدیر کل فرهنگ و ارشاد استان سمنان آقای محمدرضا سوقندی به اینجانب اهداء شد.
===========================================
به نام خدا
با درود به شما یاران همراه. موردی که باعث برپایی این گردهمایی گردیده، کتاب است. هفته کتاب، روز کتاب و خود کتاب. زنده یاد فریدون مشیری در مورد کتاب گفته است:
ای باغِ پر سخاوتِ اندیشه های ناب
جانِ من و تو، یک نفس از هم جدا مباد
پنهـان به برگ برگ تو، اعجاز آفتـاب
ای خوبِ جاودانه، ای دوست، ای کتاب
فریدون مشیری در پاسخِ سهراب سپهری که گفته بود «خانه دوست کجاست؟»
چنین گفته است:
من دلم میخواهد، خانه‌ای داشته باشم پُرِ دوست
کُنجِ هر دیوارش، دوستهایم بنشینند آرام، گل بگو گل بشنو
هرکسی میخواهد وارد خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گلِ سرخ، به من هدیه کند
شرط وارد گشتن، شستشوی دلهاست
شرط آن، داشتن یک دل بی رنگ و ریاست
بَر دَرَش برگ گلی می کوبم،
روی آن، با قلمِ سبزِ بهار
می‌نویسم ای یار، خانه ما اینجاست
تا کـه سهراب نپرسد دیگـر
خانه دوست کجاست؟
من هم معتقدم که:
خانه دوست، اینجاست جمع یارانِ صمیمیِ کتاب
دوستان، اگر بخواهیم «فقر» را تعریف کنیم چه می‌گوئیم؟ «فقر» را می‌شود به شیوه‌های مختلف تعریف کرد. امّا به عقیده اینجانب، یکی از تعاریفِ «فقر» عبارت است از سواد داشتن و کتاب نخواندن یا نسبت به کتاب بی‌اعتنا بودن. اگر از ما بپرسند آخرین کتابی که خوانده‌اید کی بوده؟ یا بپرسند تا به حال چند کتاب خوانده‌اید؟ یا تا حالا چند کتاب خریدید؟ و الان چند تا کتاب توی خانه‌هایتان دارید؟ (البته بدون توجه به کتابهای درسی فرزندانتان) باید کمی فکر کنیم تا یادمان بیاید. همین خودش نوعی «فقر» است.
کم اطلاع بودن از تاریخ کشورمان، کم اطلاع بودن از آداب و رسوم و ملّیتمان، کم اطلاع بودن از مشاهیر مملکت یا استان یا شهرمان خود نوعی «فقر» است. فقر فرهنگی.
بیائیم همّت کنیم و کمی به این امر بپردازیم، هم خودمان عادت کنیم کتاب بخریم، هم کتاب بخوانیم و هم عادت کنیم که به هر مناسبتی کتاب هدیه بدهیم و دیگران را به هر نوعی که ممکن است تشویق به خواندن کتاب بکنیم.
تا کی میخواهیم اسباب و اثاثیه خانه به یکدیگر هدیه بدهیم؟
اگر هم کتابی برای خودمان میخریم، به دیگران ندهیم که آن را بخوانند، دیگران را تشویق کنیم تا آنها هم کتاب بخرند.
از نظر مادّی، کتاب ارزانترین هدیه و از نظر معنوی، کتاب ارزشمندترین هدیه است، پس بیائیم به ارزش معنوی کتاب توجه کنیم. مسلماً ارزشمندترین جای‌ها، همین جاست، کتابخانه. پس میتوان مدعی شد که:
خانه دوست، اینجاست، همراه با، جمعِ یارانِ صمیمیِ کتاب.
با سپاس از شما که به گفتارم گوش فرا دادید، بدرود.
1393/08/25
