اسامی اعضاء بدن به زبان سمنانی عبارتند از:
آرنج: مَرَِکَه marεka: مفصل بین استخوانهای ساعد و بازو.(ج: مَرَِکی marεki)
آرواره: آرییَه (آروارَه) ârvâra ،riyaâ: هریک از دو ساختمان استخوانی بالا و پائین دهان که دندانها را نگه میدارد. فک.(ج: آروارِِهrvâre â)
آغوش: بَغَِل، کَش kaš= baqεl: فضای میان دو بازو و سینه.
ابرو: اَبری abri: مجموع موهای کوتاه که بر بالای چشم انسان میروید. ابروها.
(یک لنگه ابرو: اَبرییَه پا abriya pâ یک تای ابرو).
استخوان: اَستقُن astɛqon
استخوان مُچ پا: قافکَه qâfɛka
اشک: اَسرا asrâ (ج: اَسرِه asre)
اشک چشم: اَسرِیی چَشی asreyi ĉaši: اشاره به پاکی و زلال بودن مایعی.
(پلک چشم: گَِبلِه یی چَشی kεblei čaŝi)
(مژه چشم: مُژَِکَه možεka ج: مُژَِکی možεki )
انگشت اشاره: اَِنگُشتی اَِشارِه εngoŝti εŝâre: انگشت دوم هردست، میان انگشت شست و میانه. در این واژه و واژه بعدی حرف «ی» یایِمالکیت است نه یایِجمع.
انگشت شست: اَِنگُشتی شَستی εngošti šasti
انگشت حلقه: حَلقِه اَِنگُشتَهngoŝta ε halqe: انگشت چهارم هر دست.
انگشت میانه: مییُنَِمینَه اَِنگُشتَه miyonεmina εngoŝta
انگشت کوچک: کَسینَه اَِنگُشتَه kasina εngoŝta
باردار: تَِلَه دارَه tεla dâra آبستن.
بازو (ساعد): بال bâl یا: (ساق دست: ساقی دَستی sâqi dasti)
باکره: باکَِرا bâkεrâ: ویژگی دختری که پرده بکارت او از بین نرفته باشد. دوشیزه.
بال: بال bâl
1: هریک از اندامهای متحرکی که جانورانی مانند پرندگان و حشرات به کمک آنها پرواز میکنند. 2: دست و بازو. از شانه تا انتهای انگشتان.
بالا تنه : ژُویری تُوْنِه žowyri towne
(پائین تنه: ژیری تُوْنِه žiri towne)
بنا گوش: بیخی گوشی bonâguši مانند: تَه بیخی گوشی ماخورییِه؟: بیخِ گوش تو میخارد؟
(نرمهگوش: گوشَه پَرَه guŝa para)
بند انگشت: بُندی اَِنگُشتین bondi εngoštin
بند ناف: بُندی نافی bondi nâfi
بکارت: دُختَِرَِگی doxtεrεgi
بینی: وَِنّییَه vεnniya
بینیِ کوفتهای: چُستَِکَه وَِنّییَه čostεka vεnniya بینیِ بزرگ و پهن.
(آبِ بینی: سُک sok)، (دماغو: سُکَن sokan)
(پره بینی: وَِنّییَه پَرَه vεnniya para)
(سوراخ بینی: وَِنّییُه لُوٌ εnniya low)
1: هر یک از عضوهای تحتانی بدن انسان و برخی از جانوران که برای راه رفتن و یا ایستادن به کار میرود. 2: در زبان سمنانی «پا» به معنای «لنگه» هم هست، مانند: لَلَِکَِه پا kεpâεlal : لنگه کفش، یا : جورَِفَِه پا jurεfε pâ : لنگه جوراب. (جمع پا: پِی pey)
پابرهنه (پای بدون پوشش): تیسَِه پا tisε pâ
پاشنه: پاشنَه pâšna:
1: قسمت عقبی کف پای انسان یا حیوان، شامل استخوانی درشت و کوتاه که تکیه آدمی و دیگر حیوانات هنگام ایستادن بر روی آن است. 2: «مجازاً» آن قسمت از کفش یا جوراب که پاشنه آدمی در آن قرار میگیرد. 3 : قسمت برجسته و انتهایی تخت کفش. 4: قسمت برجسته و انتهایی بالا و پایین درِ چوبی که درجای مخصوص قرار گرفته و در با تکیه برآن می چرخد.
پاشنه در: پاشنِئی بَری pâšnei bari (ج: پاشنه درها pâšneyi baron)
پاشنه پا: پاشنِه یی پایی pâyi pâšneyi (ج: پاشنِه یی پِیُن pâšneyi peyon)
(ساقِ پا:ساقی پایی sâqi pâyi)
پنجه: پُنجَه ponja (ج: پُنجِه ponje)
پنجه دست: پُنجِه یی دَستی ponjei dasti
پنجه پا: پُنجِه یی پایی ponjei pâyi
پیشانی: پیشُنی pišoni
جمجمه: تُوْویلَه towvila (ج: تُوٌویلی towvili)
چانه: زَِنَِخدون zεnεxdon (ج: زَِنَِخدونی zεnεxdoni)
چَنگ: پَِنجولی pεnjuli
ران: رُوْن rown (ج: رُوْنی rowni)
رَحِم: وَچَِندونَه vačεndona (ج: وَچَِندونی vačεndoni)
روده: رووَه ruwa (ج: رووِه ruwe)
روده کوچک: کَسین رووَه kasin ruwa
روده بزرگ: مَسین رووَه masin ruwa
رییِه(شُش): اَِسییَه جَقَِربُندَه εsbiya-jaqεrbonda
زانو: زُوْنَه zowna (ج: زُوْنِه zowne)
زبان: زَِفُن zεfon ،zεfoni
زبان کوچک داخل دهان: گوشَه کُلَه guŝakola
سر: کَلَّه kalla
سرِ بدون پوشش: تیسَه سَر tisa-sar
شکم: تَِلَه tεla
(شکم درد: تَِلَه دَردی tεla dardi)
طحال: اَِسبَِزَه εspεza
غدۀ زيرِ بغل و كشالۀ ران: وَِدُتَه vεdota
غضروف: نَرمَه اَستَِقُن narma astεqon یا: جیغ جیغه اَستَِقُن jiq jiqa astεqon
قدکوتاه: کُلَه قَد kola-qad
قلب: دَِل dεl
قوزک پا: قافَِکَه qâfεka (ج: قافَِکی qâfεki)
كبد: سیاجَقَِربُندَه siyâ jaqεrbonda (ج: سیاجَقَِربُندی siyâ jaqεrbondi)
كليّه: گُردَه gorda (ج: گُردِه gorde)
كيسة صفرا: زالَه zâla
کتف: کَِفت kεft (ج: کَِفتی kεfti)
گردن: گَِریَه gεrya
گونه: آلَِشکَه âlεŝka (ج: آلَِشکی âlεŝki)
گيسو:کوتَه kuta(ج: کوتی kuti)
گوشِ پهن: لَپَه گوش lapa-guš
لاله گوش(نرمه گوش): گوشَه پَرَه guŝa-para (ج: گوشَه پَرِه guša pare)
لب : لُوْشَه lowŝa (ج: لُوشِه lowše)
(لب بالایی: ژُوْرین لُوْشَه žowrin lowša )
(لب پائینی: ژیرین لُوْشَه žirin lowŝa )
لگنِ خاصِره: کینَه قیچَه kina qiča
مثانه: چُرَِندونَه čorεndona
مو: می mi
موی زهار: مییی پَشی زاری miyi-paš-zâri
ناخن: ناخُن nâxon (ج: ناخُنی nâxoni)
نخاع: حَرومه haroma
نیشگون: وَِشکینَه vεškina
نیشگون سوزشدار: سوتَه سوتَه وَِشکینَه suta suata vεškina
اسامی اعضاء بدن به زبان سمنانی
ذبیحالله وزیری
4 پاسخ
عالی استاد استفاده کردم در استوری های اینستاگرام با اجازه شما
پیرنیا هستم داماد شادروان جناب سرهنگ قدرت اله قزوینیان دوست و یار شما در انجمن سمنانی ها در تهران
درود بر شما جناب آقای پیرنیا، با سپاس از شما که به وب سایت اینجانب مراجعه کردید، امیدوارم که به زیرمجموعه های شش گزینه اصلی هم مراجعه کرده باشید. تلاشم برای سربلندی شهرم سمنان و همشهریانم و زبان سمنانی بوده است. انشاء الله که موفق شده باشم. با سپاس مجدد از حضرتعالی و خدا رحمت کند دوست گرامییم مرحوم جناب سرهنگ قدرت الله قزوینیان را و خدا عمر با عزت بدهد به بازماندگان آن مرحوم.
درود بر شما . مردمی که ساز و آواز و رقص و هنر نداشته باشه دست آخر زبان ایشان به سمت نابودی و خاموشی و یا فراموشی میره . پیشنهاد من به شاعرهای عزیز و ترانه سراها و موسیقی سازها این است که ترانه های مشهور را برگردان و خوانندگی کنند .
با ارادت . مهرداد کوروش نسب سمنانی لشکری
درود بر شما، به مطلب خوبی اشاره کردید، متاسفانه مردم سمنان از دیرباز، مردمی سطحی مذهبی بوده و هستند و به فقط به دنبال شادی و رقص و آواز نبودند، بلکه آن را بد میدانستند. فقط در مجالس عروسی، آن هم خانم ها، با داریه و تنبک و اگر نشد با تشت و سینی ضرب می گرفتند و ترانه ای می خواندند و میخوانند. مردها حتّا از دست زدن و همراهی کردن هم خودداری می کردند و خودداری می کنند. ما مردم عجیبی هستیم، از پاپ کاتولیک تر. البته بعضی از شعرا و ترانه سرایان تازگی ها و محتاطانه به سرودن ترانه ای اقدام کرده ولی ادامه نداده اند. حال اگر بگوئید در مورد فلان اتفاق مذهبی شعری بگوئید، چندین ساعر رو دست هم بلند می شوند و اشعاری می سرایند که باور کردنش مشکله، خدا نکنه ایراد مختصری بگیرید، مسلماً شما را کافر میدانند. چه گویم که ناگفتنم بهتر است // زبان در دهان پاسبان سر است.