توضیح بابتی حرف، صحبت و گفتَه گو:
هَما هُشتُن دله هکاتُن و هُشتُن دله نوشتُن، هم (حرف) دارین و هم (صحبت) و هم (گفته گو) کو جاهایی مختلفی کاری مبرین..
حرف، کو هَما سمنی مائین (هکاتی)، اسَه چره با(ه) هایی هَوّزی منویسین؟
: برایی انی کو مرحومی پرویز پژوم شریعتی، تحقیق هاکرچی، ژو نظر انَه کو، چون دله کتابی اَوِستایی راجع به (گفتار نیک huxta) و دله زفُنی پهلوی هم (huxt) ماچیشُن و انَه کلیما ریشه یی فارسی یی باستانی دارِه، پس مَنَگی با (ح) هایی جیمی کو عربی یِه، بنویسین. پس مگی با هایی هَوّزی ( ه )بنویسین (هکاتی). (ان مطلب دله جلدی اُوّلی کتاب واژه نامه گویش باستانی سمنانی، صفحه 133)(ان کتاب به زَمتی آقایانی محمدحسن جواهری و مرحومی پرویز پژوم شریعتی، تهیه ببیچی، انتشاراتی آبرخی چاپ کرچی، گتابی خیلی کاربُردی و خایری و با ارزشی یَه).
==============
اسَه بَشین سری تعریفی (حرف)
حرف: هَر نشُنِه یی کو برایی بنوشتی کاری مشو، ژو رَه مائین «حرف»، مجموعی ژو مبو حروفی الفبایی، مثلی«ا»، «ب»، «پ»، «ت» و …
1: حرف، کو به سمنی به صورتی جَمعی کاری مبرین و مائین (هکاتی)، معنی یی گفته گویی داره. مثلاً مائین: دارِین هکاتی ماکرین. یعنی (داریم حرف می زنیم).
2: حرف، جایی دیگه یی اینی معنی هم مادِه. مثلاّ مائین: تَه ان کاری «حرف» ندارِه. یعنی تَه ان کاری بی نظیرِه. نمینَه ندارِه.
3: حرف، اینی جا باز اینی معنی دارِه، مثلاً مائین: انی هَمَش هکاتییَن. یعنی هکاتی بی پایِه و اساسی یَن. یا به ان معنی کو تَه ان کاری به دردی منخورِه.
===========
پس صحبت چیچی رَه مائین؟
صحبت: به سمنی یعنی ای طرفه هکاتی هاکردیُن. مثلاً مائین: دارِه صحبت ماکره، هِچّی نوایا. یا: آرو مگن راجَه به ای موضوعی شما رَه صُحبت هاکرون. ملیمه کو ای نفر داره هکاتی ماکره و بقیه هم دارَن گوش مادَن.
=========
گُفتَه گو چیچی یَه؟
گفته گو: وَختی کو دو یا چُن نفری دارَن با هُم هکاتی ماکرَن کو ای تصمیمی بَرَن، مائین: راجَه به اون موضوعی دارَن گفته گو ماکرن.
پس ان ببا معنی حرفی کو دله فارسی هم دارین، سمنی هم به کاری مبرین، سمنی هم عرض هاکردَن هم فارسی و هم سمنی هم حرف مائین و هم صحبت مائین، هم گفتگو مائین.
=================
فایل صوتی متن تفاوت حرف،صحبت وگفتگو
=================
تفاوت بین حرف، صحبت و گفتگو
ما در صحبت و نوشتههایمان هم (حرف) داریم، هم (صحبت)، هم (گفتگو) که در جاهای مختلف به کار میبریم.
حرف: 1: هریک از نشانههای نوشتاری، که مجموع آنها الفبا را تشکیل میدهد. مانند: «ا»، «ب»، «پ» و … 2: سخن و گفتار، مانند: محبت مادرم به این بچه، دیگر از این حرفها گذشته. یا: یک حرف صوفیانه بگویم. 3: سخن بی پایه و اساس، مانند: اینها همهاش حرف است. (جلد سوم فرهنگ بزرگ سخن، صفحه 2493 به اختصار)
صحبت: حرف زدن دو یا چند نفر با یکدیگر، کفتگو کردن. مانند: برای صحبت کردن گوشه خلوتی را برگزیدند. (جلد پنجم فرهنگ بزرگ سخن. صفحه 4696 به اختصار)
گفتگو (گفت و گو): گفتن و شنیدن. سخنگفتن و مطلبی را شنیدن. (جلد ششم فرهنگ بزرگ سخن. صفحه 6198 به اختصار)